งานสุดท้าย

เนื่องด้่วยเมื่อวานถูกตามตัว ให้ไปแก้ไข งานสุดท้าย เนื่องจากเป็นงานที่ไม่มีใครอยากทำ ( พวก งานนโยบาย KPI อะไรประมาณนี้ ที่หน่วยเหนือมักจะกำหนดกรอบกว้างๆมา ให้เสนอขึ้นไป พอทำขึ้นไป ก็ติโน้นตินี่ บอกไม่เข้าใจ ไม่ตรงประเด็น ไม่เข้ายุทธศาสตร์) ทำไปทำมาก็เริ่มเบื่อว่า ตกลงคุณต้องการอะไรกันแน่ ปรากฏก็คือ ไม่ทำครับ

อาจจะรู้สึกลำบากใจเล็กน้อย แต่ คนดีได้ตายไปหมดแล้ว  สรุปวันนี้ เค้าก็หาคนทำแทนได้อยู่ดี  

เริ่มต้นการลาออก

เนื่องจากเมื่อวานได้รับคำสั่งแจ้งเตือนว่าจะถูกส่งไปช่วยราชการที่แผนกใหม่ (ไม่รู้ใครเป็นคนเริ่มออกความเห็นนี้นะ) ทำให้ สมองสั่งการในทันทีว่า เราน่าจะถูกบีบบังคับให้ไปทำในสิ่งที่ไม่ชอบและไม่ถนัด บวกกับ เป็นสิ่งที่กินเวลาของชีวิตครอบครัวละ
    แม้มันอาจจะเป็นความท้าทายและโอกาสก้าวหน้าในชีวิตการทำงาน (หรือเปล่า) แต่สิ่งที่ต้องเสียไปแน่ๆ คือ อิสระและการดูแลครอบครัว จากการพินิจพิเคราะห์และไตร่ตรองมาตั้งแต่วันแรกที่จบจาก รร.สธ. ก็น่าจะเป็นวันนี้สินะ ที่ได้เริ่มกระบวนการ ขอลาออกจากราชการ วันนี้ เลยตื่นไปทำงานพร้อมกับหนังสือ ขออนุญาตลาออกจากราชการ เดินดุ่มๆ ไปใส่แฟ้มเพื่อให้ ผบช. ได้พิจารณา ตามระบบ

หลังจากได้วางหนังสือไป รู้สึกถึงความโล่งสบายว่า อนาคตอันสดใส่ (อนาคตใหม่) กำลังจะมาถึงแล้ว